OwnSkin

farid9700 13 years ago
دخترها نمی‌توانند ۱- با داشتن دماغی تیر کمونی یا عقابی متالیک به جراح مراجه نکنند! ۲- با دیدن یکی خوش تیپ‌تر از خودشون، میگرن نگیرن و از زور ناراحتی غش نکنند! ۳- با داشتن قدی کوتاه کفش پاشنه ۶۰ سانتی نپوشند و احساس قد بلندی نکنند! ۴- روزی ۲۴ ساعت با تلفن حرف نزنند! ۵- روزی ۳۰-۴۰ هزار تومان آت و اشغال نخرند! ۶- از مهمونی و عروسی و برای هم خالی نبندند و با خالی‌بندی لایه اوزون رو سوراخ نکنند! ۷- با یه دماغ عمل کرده احساس خوشگلی نکنند و فکر نکنند که مادر زادی همینجوری بودن! ۸- مطالب چرت و پرت این قسمت رو بخونند و از عصبانیت سکته نکنند! -=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=- پسرها نمی‌توانند ۱- با داشتن هیکلی ضایع تیشرت تنگ نپوشند و فیگور نگیرند! ۲- از کلاس پنجم دبستان صورتشون رو سه تیغه نکنند و after shave نزنند! ۳- پس از یافتن اولین مو در پشت لب احساس مردانگی نکنند و به فکر ازدواج نیفتند! ۴- در میهمانیها و محافل خانوادگی احساس بامزگی نکنند و چرت و پرت نگویند! ۵- ادعای با مرامی و با معرفتی و با وفایی و غیره نکنند! ۶- کت و شلوار صورتی با بلوز زرد نپوشند و کراوات قهوه‌ای نزنند! ۷- احساس با غیرتی نکنند و راه به راه به آبجی کوچیکه گیر ندهند! ۸- از ۹ سالگی پشت ماشین باباشون نشینند و پدر ماشین رو در نیارند!

sepehr00 13 years ago
ﺑﻪ ﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪ ﺑﻪﺧﺪﺍﺣﺎﻓﻈﯽ ﺗﻠﺦ ﺗﻮ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺭﻓﺘﯽ ﻭﺩﻟﻢ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺍﯼ ﺑﻨﺪ ﻧﺸﺪ ﻟﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﻮﻩ ﯼ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﻭﻟﯽﻟﺐ ﻫﺎﯾﻢ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﻃﻌﻢ ﻟﺐ ﺳﺮﺥ ﺗﻮ ﺩﻝ ﮐﻨﺪ،ﻧﺸﺪ ﺑﺎ ﭼﺮﺍﻏﯽ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﮔﺸﺘﻢ ﻭ ﮔﺸﺘﻢ ﺩﺭ ﺷﻬﺮﻫﯿﭻ ﮐﺲ، ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﺸﺪ ﻫﺮﮐﺴﯽ ﺩﺭ ﺩﻝ ﻣﻦ ﺟﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺟﺎﻧﺸﯿﻦ ﺗﻮﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﯿﻨﻪ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﺸﺪ ﺧﻮﺍﺳﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪﺷﺒﯽ ﺷﺎﻋﺮﻫﺎ ﻋﺎﻗﺒﺖ ﺑﺎ ﻗﻠﻢ ﺷﺮﻡ ﻧﻮﺷﺘﻨﺪ: ﻧﺸﺪ!ﻓﺎﺿﻞ ﻧﻈﺮﯼ*********************

farid9700 13 years ago
!!! ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺑﻮﺩ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩﺵ ﺗﻨﻔﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ،ﺑﻠﮑﻪ ﺍﺯ ﺗﻤﺎﻡ ﺩﻧﯿﺎ ﺗﻨﻔﺮ ﺩﺍﺷﺖ ﺍﻣﺎ ﯾﮑﻨﻔﺮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺖ “ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﺭﺍ“ﺑﺎ ﺍﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮﺩ: »ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺯﯼ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﺑﺎﺷﻢ ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﻓﻘﻂ ﺑﺮﺍﯼ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺩﻧﯿﺎ ﺭﺍ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﻋﺮﻭﺱ ﺗﻮ ﻭ ﺭﻭﯾﺎﻫﺎﯼ ﺗﻮ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ« ﻭ ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺁﻣﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﻮﺩ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺧﻮﺩﺵ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﺪﻫﺪ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﯾﺪ ﻭ ﺯﻣﯿﻦ ﺭﺍ، ﺭﻭﺩﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺩﺭﺧﺘﻬﺎ ﺭﺍ ﺁﺩﻣﯿﺎﻥ ﻭ ﭘﺮﻧﺪﻩ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭ ﻧﻔﺮﺕ ﺍﺯ ﺭﻭﺍﻧﺶ ﺭﺧﺖ ﺑﺮ ﺑﺴﺖ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻧﺶ ﺁﻣﺪ ﻭ ﯾﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﻭﻋﺪﻩ ﺩﯾﺮﯾﻨﺶ ﺷﺪ: »ﺑﯿﺎ ﻭ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻋﺮﻭﺳﯽ ﮐﻦ ﺑﺒﯿﻦ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎﯼ ﺳﺎﻝ ﻣﻨﺘﻈﺮﺕ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﻡ« ﺩﺧﺘﺮ ﺑﺮﺧﻮﺩ ﺑﻠﺮﺯﯾﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺯﻣﺰﻣﻪ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮔﻔﺖ: »ﺍﯾﻦ ﭼﻪ ﺑﺨﺖ ﺷﻮﻣﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ؟« ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺍﺵ ﻫﻢ ﻧﺎﺑﯿﻨﺎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺩﺧﺘﺮ ﻗﺎﻃﻌﺎﻧﻪ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻫﻤﺴﺮﯼ ﺑﺎ ﺍﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﺩﻟﺪﺍﺩﻩ ﺭﻭ ﺑﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﺳﻮ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺍﺷﮑﻬﺎﯾﺶ ﺭﺍ ﻧﺒﯿﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭ ﻣﯽﺷﺪ ﮔﻔﺖ: »ﭘﺲ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﻮﻝ ﺑﺪﻩ ﮐﻪ ﻣﻮﺍﻇﺐ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﺑﺎﺷﯽ«. .

sepehr00 13 years ago
ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﭼﺸﻢﺍﻣﯿﺪﻡ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﺍﻭﺳﺖ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮔﻞﺯﺭﺩﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻏﻢ ﺭﻧﮓﺳﺮﺧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﺸﻖ ﻓﺮﯾﺎﺩﺑﻠﻨﺪﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺁﻩ ﻣﺮﻭﺍﺭﯾﺪﻏﻠﻄﺎﻧﯿﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺍﺷﮏ؛ﺁﯾﻨﻪﺍﯾﺴﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺩﻝ*ﺍﺷﮑﯿﺴﺖ ﮐﻪﺧﺸﮏ ﻧﻤﯽ ﺷﻮﺩ*ﻟﺒﺨﻨﺪﯾﺴﺖﮐﻪ ﻣﺤﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﯾﺎﺩﯾﺴﺖ ﮐﻪﺩﺭ ﻋﺎﻟﻤﻪ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ*******************

sepehr00 13 years ago
mohammad15 (4 months ago) ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺑﻪﻟﻬﺠﻪ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﯾﺰﺩﯼ ﻫﺴﺖ ﺩﻭﺳﺪ ﻣﺪﺍﺭﻡ ﺍﻣﺎ ﺗﺎ ﻭﺧﺘﯽﮐﻪ ﮐﺴﺪ ﺷﻢ-----------ﻫﺮ ﺷﻮ ﻧﻤﯿﺎﻡ ﺍﻭﻧﺠﺎ ﻣﺘﺮﺳﻢﮐﻪ ﺑﺴﺪ ﺷﻢ ﭘﺸﺖ ﻭ ﭘﺴﻞ ﺧﻮﻧﺪﻭﻥ ﻫﺮ ﻭﺥ ﻣﻨﺎﺩﯾﺪﯼ----------ﻧﺸﮑﺪ ﺭﺍ ﻭﺍ ﮐﻦ ﮔﻒ ﺑﺰﻥ ﺁﺥ ﺟﻮﻥﻧﻔﺴﺪ ﺷﻢ ﺑﺎ ﭘﻮﻝ ﭘﺴﻮﻏﻦ ﭘﺲ ﻭ ﭘﯿﺶ ﮐﺎﺭﺍﺩﯾﺪﻡ----------ﭘﺲ ﻭﺍﺳﺎ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﮕﺎﺭﺗﻢ ﭘﯿﺶ ﻭﭘﺴﺪ ﺷﻢ ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﺮﻩ ﺷﻮ ﺗﯿﻔﻮﻧﯽ ﻭ ﺩﻭﻟﺦ ﺑﻮﺩ----------ﻫﺸﺘﯽ ﺗﻮ ﮐﭙﻢ ﺷﺎﺗﺲ ﻭ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺗﺴﺪ ﺷﻢ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮﻡ ﮔﺎﺱ ﺩﯾﺪﯼ ﺷﻮ ﮔﺮﺑﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ-----------ﺁﺭﺯ ﺩﻟﻮﻣﻪﻣﺜﻞ ﭼﻮﻏﻮﺭ ﺗﻮ ﻗﻔﺴﺪ ﺷﻢ ﺗﻮﯼ ﮐﻤﺮﺕ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭﻫﻨﺪﻭﻧﻪ ﺑﺴﯽ----------ﻧﺎﺯ ﮐﻤﺮ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﭘﻬﻨﺎ ﺷﻐﺴﺪﺷﻢ ﮔﻔﺘﯽ ﺑﻪ(ﺟﻼﻟﯽ)ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺭﺷﯿﻨﮓ ﻫﻮﺳﻢﺷﺪ----------ﺻﺐ ﮐﻦ ﺑﺪﻣﺪ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺁﺭﺯﻭ ﻫﻮﺳﺪ ﺷﻢ!ﻣﻌﻨﯽ ﺍﺵ ﻫﻢ ﻣﯿﺸﻪ ﺑﯿﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ:1-ﺩﻭﺳﺘﺖ ﺩﺍﺭﻡﺗﺎ ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻧﺴﺒﺘﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﮐﻨﻢ(ﺩﻭﺳﺘﯽ ﺑﻪ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝﺑﯿﺎﻧﺠﺎﻣﺪ)2-ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺧﻮﻧﻪ ﺗﻮﻥ ﻫﺮ ﻭﻗﺖ ﻣﻦ ﺭﻭﺩﯾﺪﯼ ﺻﺪﺍﻡ ﮐﻦ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺻﺪﺍ ﺯﺩﻧﺖ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ3-ﺑﺎﭘﻮﻝ ﭘﺲ ﺍﻧﺪﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻋﻘﺐ ﻭ ﺟﻠﻮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ،ﺑﺮﻭ ﻋﻘﺐﮐﻪ ﻣﻦ ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ ﻭﻗﺮﺑﻮﻥ ﻋﻘﺐ ﻭ ﺟﻠﻮ ﺗﻮﺑﺮﻭﻡ4-ﯾﺎﺩﻡ ﻧﻤﯽ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺷﺒﯽ ﻃﻮﻓﺎﻧﯽ ﻭ ﮔﺮﺩ ﻭﺧﺎﮎ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺗﻮ ﺳﯿﻠﯽ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺍﯼ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻦ ﻧﻮﺍﺧﺘﯽﻭ ﻣﻦ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﺁﻥ ﺳﯿﻠﯽ ﺯﺩﻥ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ5-ﭘﺮ ﻭ ﺑﺎﻟﻢﺭﯾﺨﺘﻪ ﺷﺎﯾﺪ ﺍﻣﺸﺐ ﮔﺮﺑﻪ ﻣﻦ ﺭﺍ ﺑﮕﯿﺮﺩ ﻫﻤﻪ ﺁﺭﺯﻭﯼﻣﻦ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﮔﻨﺠﺸﮏ ﺩﺭ ﻓﻘﺲ ﺗﻮ ﺍﺳﯿﺮ ﺷﻮﻡ6-ﺩﺭ ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ،ﺑﺎﺳﻦ ﺗﻮ ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻨﺪﻭﺍﻧﻪ ﺭﻭﯼﮐﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﺴﺘﻪ ﺍﯼ ﻗﺮﺑﻮﻥ ﮐﻤﺮ ﺑﺎﺭﯾﮏ ﻭ ﭘﻬﻨﺎﯼ ﺑﺎﺳﻦﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ7-ﺑﻪ ﺟﻼﻟﯽ ﮔﻔﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﯿﺎﺭ ﭼﻤﺒﺮ ﻫﻮﺳﻢﺷﺪﻩ،ﻗﺮﺑﻮﻥ ﻫﻮﺳﻢ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﻡ ﺻﺒﺮ ﮐﻦ ﻫﻤﯿﻦ ﺍﻻﻧﻪﺁﻧﺮﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﺩﻫﻢ.ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺍﺯ ﮐﺘﺎﺏ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼﺳﻨﮕﯽ ﻫﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻻﻥ ﺑﺎ ﺳﺎﻧﺴﻮﺭ ﭼﺎﭖ ﻣﯿﺸﻪ

sepehr00 13 years ago
ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ،ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﺪ ﻧﮕﺎﻫــــﺶ ﻣﯽ ﮐﻨــــــﻢ،ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺨـــﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﺯ ﭘﻨﻬـــــــﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻭﺳــــــــﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﮐﻪ ﺍﻭ ﻫـــــــﺮﮔﺰ ﻧﮕﺎﻫـــــــﻢ ﺭﺍ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﺮﮒ ﮔﻞ ﻧﻮﺷﺘﻢ ﻣﻦ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﮔﻞ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺯﻟﻒ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺁﻭﯾﺨﺖ ﺗﺎ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺨﻨﺪﺍﻧﺪ ﺷﺒﺎﻧﮕﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﺍﯼ ﻣﻬﺘﺎﺏ:ﺳﺮ ﺭﺍﻫــــــﺖ ﺑﻪ ﮔﻮﺵ ﺍﻭ ﺳﻼﻡ ﻣﻦ ﺭﺳﺎﻥ ﻭ ﮔﻮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﭼﻮﻥ ﻣﻬﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺑﺴـــــــــﺘﺮﺵ ﻟﻐﺰﯾﺪ ﯾﮑﯽ ﺍﺑﺮﻩ ﺳﯿﺎﻩ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﯼ ﻣﻪ ﺑﭙﻮﺷﺎﻧﺪ ﺻﺒﺎ ﺭﺍ ﺩﯾﺪﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:ﺻﺒﺎ ﺩﺳﺘﻢ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻧﺖ ﺑﮕﻮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺩﻟﺪﺍﺭﻡ،ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻦ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﻭ ﺻﺪ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺯ ﺍﺑﺮﻩ ﺗﯿﺮﻩ ﺟﺮﻗﯽ ﺟﺴﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﺻﺪ ﺭﺍ ﻣﯿﺎﻥ ﺭﻩ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﺪ ﮐﻨﻮﻥ ﻭﺍﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺯ ﻫــــــﺮ ﺟﺎ ﺩﮔﺮ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﮐﻨـــــــﻢ ﻧﺠﻮﺍ ﯾﮑﯽ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻡ ﻭﻟﯽ ﺍﻓﺴﻮﺱ ﺍﻭ ﻫــــــﺮﮔﺰ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧد